„
Po pomyślnym naprawieniu powyginanych blach lub ramy karoserii, zaspawaniu szczelin lub przerdzewiałych dziur, przychodzi kolej na szpachlowanie. Doskonałe i trwałe wyniki trudno osiągnąć bez wystarczającego doświadczenia, bez przestrzegania właściwej procedury, a także bez materiałów dobrej jakości. Oczywiście podstawowym warunkiem jest dobra jakość pracy wykonanej podczas prostowania blach.
„”
Przygotowanie
Pierwszym krokiem jest usunięcie pierwotnego lakieru aż do czystej blachy (najlepiej papierem ściernym nr 80). Przede wszystkim należy starać się oczyścić tylko naprawiane miejsce z niewielkim marginesem nieuszkodzonej części blachy. Blacha musi zostać doskonale oczyszczona. Nawet niewielkie resztki starych podkładów obniżają zdolność przylegania nowych szpachli albo reagują z nimi – pęcznieją, a wtedy pracę można zaczynać od nowa. Stosowania chemicznych środków do usuwania starych lakierów nie zaleca się, ale takie rozwiązanie również jest możliwe. Po takiej operacji konieczne jest bardzo dokładne pozbycie się wszystkich resztek środka do usuwania lakieru, najlepiej za pomocą acetonu. Nie można zapomnieć nawet o najmniejszych zardzewiałych miejscach. Najodpowiedniejsze jest użycie szlifierki z warkoczową drucianą tarczą. W końcowym etapie przygotowania stosujemy odrdzewiacz. Powstanie drobnego białego proszku jest oznaką pożądanej reakcji. Blacha nieco ściemnieje, a po usunięciu proszku sprężonym powietrzem i czystą miękką szmatką jest gotowa do szpachlowania.
Właściwe szpachlowanie
Dla wielu żelazną zasadą jest stosowanie materiałów tego samego producenta. W przypadku dwuskładnikowych szpachli należy konsekwentnie przestrzegać utrzymania stosunku poszczególnych składników. Mieszanka zawierająca za mało utwardzacza będzie twardnieć wolno. Jeżeli będzie go za dużo, reakcja będzie bardzo szybka i szpachla nie będzie wystarczająco elastyczna. Czasem może nawet popękać. Do nanoszenia masy najodpowiedniejsze są stalowe szpachelki o grubości ostrza 0,2 mm i ze stopniowo wzrastającą grubością. Elastyczne albo plastikowe szpachelki są odpowiednie do powierzchni profilowanych. Przy płaskich powierzchniach należy uważać, aby szpachelki nie przeginać palcami. W przypadku szpachli podkładowych dwuskładnikowych należy przygotować sobie tylko tyle materiału, ile można obrobić najpóźniej w ciągu 5 minut; szpachli natryskowej do ok. 30 minut, a wypełniacza do ok. 60 minut. Nigdy nie należy szlifować ruchem okrężnym, ale podłużnymi pociągnięciami, wzajemnie się krzyżującymi. Podobnie ruchem prostoliniowym krzyżującym się wzajemnie wykonuje się natrysk szpachlami natryskowymi i wypełniaczami. Rozcieńczanie szpachli w razie konieczności można wykonać za pomocą acetonu, ale zaleca się stosować rozcieńczalniki oryginalne. Po użyciu acetonu istnieje niebezpieczeństwo, że nie zostanie osiągnięta odpowiednia twardość szpachli.
Szpachlowanie zgrubne – wypełniające
Podkładowa poliestrowa szpachla dwuskładnikowa, zawierajaca rozdrobnione włókno szklane jest stosowana w przypadku dużych nierówności. Mogą być to zgrzewy, łatane blachy, zaspawane dziury albo dziury przerdzewiałe. Odpowiednia jest także do tzw. wyciągnięcia krawędzi. Po stwardnięciu należy ją oszlifować papierem ściernym o grubości kolejno: 40, 60, 80. Najodpowiedniejszy do tego jest ręczny hebel blacharski – ściernica, ewentualnie elektryczny lub pneumatyczny hebel wibracyjny z odsysaniem pyłu. Te są szczególnie wskazane przy szpachlach aluminiowych. Doszlifowanie – zeszlifowanie rys wykonuje się elektryczną szlifierką wibracyjną z papierem ściernym 120. Do mniejszych nierówności, w miejscach, w których potrzebna jest wyjątkowa odporność na działanie wibracji, najodpowiedniejsza jest szpachla aluminiowa. Należy uważać przy jej nanoszeniu. Trzeba starać się nanieść ją jak najdokładniej. Ta szpachla bowiem jest bardzo trudna do szlifowania. Miejsca zaokrąglone szlifuje się najlepiej papierem ściernym naklejonym na elastyczny plastikowy pasek. Należy uważać na szlifowanie krawędzi. Podczas kontroli nierówności najbardziej niezawodny jest zmysł dotyku. Jeżeli odkryte zostaną tylko nieznaczne nierówności można przejść do szpachlowania wykończeniowego. W przeciwnym razie należy podkładowe szpachlowanie powtórzyć.
Szpachlowanie delikatne
Stosuje się klasyczną dwuskładnikową poliestrową szpachlę. Następnie natryskowo nanosi się bardzo delikatnie kontrastowy spray nitro. Szpachlę szlifuje się papierem ściernym (od 60 do 120) do momentu, kiedy nie znikną plamy sprayu kontrastowego.
Doświadczeni lakiernicy potrafią zeszlifować elektryczną szlifierką wibracyjną rysy tak doskonale, że można przejść od razu do natryskiwania wypełniacza. Jednak mimo tego, dobrze jest zaaplikować szpachlę natryskową. Wypełniacz bowiem nie jest szpachlą, ale farbą zamykającą pory.
Szpachlowanie wykończeniowe
Dwuskładnikową poliestrową szpachlę natryskuje się pistoletem z dyszą wielkości 2,2 do 1,8 w dwóch warstwach. Ogólnie do natryskiwania odpowiedniejsze są pistolety z górnym zbiornikiem. Dolne zbiorniczki mogą przy mniejszej ilości zawartości „łapać“ powietrze i pryskać. Przed natryskiwaniem dobrze jest pozostałe powierzchnie okleić dla ochrony. Istnieje nawet specjalna pasta do zakrywania powierzchni chronionych, którą usuwa się wodą. Przed szlifowaniem szpachlę należy pokryć natryskiem kontrastowego sprayu. Szlifuje się ją heblem blacharskim z papierem 120, a zaokrąglone części elastycznymi paskami. Końcowe szlifowanie rys wykonuje się za pomocą szlifierki wibracyjnej – papierem sciernym 120.
Natryskiwanie wypełniacza
Ostatnią operacją przygotowania przed lakierowaniem jest natrysk wypełniacza. Wypełniacz ma działanie antykorozyjne i zapewnia neutralne środowisko do nanoszenia kolorowych lakierów. Dwuskładnikowy wypełniacz dodatkowo jest elastyczny, odporny na wibracje i posiada wyższą odporność barierową. Przed aplikacją wypełniacza niezbędne jest zmatowanie nieszpachlowanej powierzchni (na przykład włókniną), a następnie dokładne odtłuszczenie oryginalnym rozcieńczalnikiem (w ostateczności acetonem). Przygotowany wypełniacz należy z zasady rozcieńczać wyłącznie oryginalnym rozcieńczalnikiem i nalewać do idealnie czystego pistoletu natryskowego przez sitko. Wypełniacz można zabarwić na odcień wierzchniego lakieru. Natrysk relizuje się zawsze w dwóch warstwach na krzyż, za pomocą dyszy od 1,6 do 1,8. Najpierw pokrywa się krawędzie, a potem pozostałe powierzchnie. Przed szlifowaniem nanosi się jeszcze delikatnym natryskiem spray kontrastowy.
Dzisiejsze wypełniacze nie wymagają szlifowania pod wodą. Wystarczy elektryczna szlifierka wibracyjna. Podstawowe szlifowanie aż do zaniknięcia sprayu kontrastowego przeprowadza się za pomocą papieru 400. Przy jaśniejszych odcieniach przyszłej powłoki lakierniczej, należy należy użyć papieru ściernego 600 do 800. W przypadku ciemniejszych odcieni lakieru stosuje się papier ścierny 800 do 1000. Jeśli stosowany będzie lakier metalik lub perłowy, stosuje sie papier ścierny 1000 do 1500. Czasem lakiernik po elektrycznym wyszlifowaniu wypełniacza papierem 400, wybierze doszlifowanie pod wodą. W takim przypadku najodpowieniejsze będzie zastosowanie gładkiego klocka korkowego. Papier ścierny należy namoczyć w wodzie, a ostre rogi papieru ściernego lepiej zaokrąglić przez obcięcie. Wypełniacza nie powinno się szlifować aż do podkładu. Jeżeli już tak się stało, można go ponownie pokryć przez natryskowe naniesienie nawet jednoskładnikowego wypełniacza w sprayu i ponownie przeszlifować. Kiedy już wszystkie elementy są dokładnie wygładzone i nie posiadają rys, proces należy zakończyć zmatowieniem powierzchni papierem ściernym 2000 lub włókniną. Dzisiejsze wypełniacze można stosować także jako farbę podkładową na nowe, nieuszkodzone blachy lub nawet pod szpachlę.
Zalecenia na zakończenie
Podczas natryskiwania zawsze należy używać masek ochronnych. Podobnie podczas szlifowania podkładowej szpachli aluminiowej. Należy stosować wyłącznie zalecane rozcieńczalniki. Natryskiwanie wypełniacza należy przeprowadzać tylko w otoczeniu bezpyłowym, na dokładnie odtłuszczonych powierzchniach. Używane narzędzia, przede wszystkim pistolety natryskowe należy dokładnie umyć acetonem jeszcze przed stwardnieniem poliestrowych szpachli i wypełniaczy. Jeżeli szpachla pod wypełniaczem nie została dokładnie wygładzona i pozostały na niej rysy, które zakrył wypełniacz, wraz z lakierem wypełni on rysy i uwidoczni wszystkie niedoskonałości.
„
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą:
Regeneracja przekładni kierowniczych
Regeneracja turbosprężarek
Regeneracja pomp wtryskowych
Regeneracja pompowtryskiwaczy
Regeneracja wtryskiwaczy