„
Dzięki współpracy ze spółką FCD mogliśmy przygotować dla Państwa kolejną część naszej serii o diagnostyce. W tej części zajmiemy się zasadami pomiaru za pomocą oscyloskopu.
„”
Według schematu podłączenia wszystkich przewodów do listwy zaciskowej jednostki sterującej wybieramy wprowadzenie sond do poszczególnych wejść w taki sposób, aby ostrze prowadzące sondy pomiarowej obeszło z zewnątrz osłonę listwy (sonda wchodzi do listwy zaciskowej nie pomiędzy osłoną a przewodem, ale wzdłuż ścianki listwy zaciskowej pomiędzy ochroną przewodu a plastikową ścianką złączki listwy zaciskowej. Ostrze prowadzące po wejściu do listwy zaciskowej dostaje się do zewnętrznego odkrytego konektora i w ten sposób tworzy się „łącze” do pomiarów (przy wyborze grubości ostrzy pomiarowych opieramy się na wymiarach listew zaciskowych i miejsca do wciśnięcia sondy pomiędzy konektor i plastikowy szyb jego złączki tak, aby niczego nie uszkodzić, a równocześnie osiągnąć pewny kontakt ostrza pomiarowego nawet przy wibracjach podczas pracy silnika czy ruchu pojazdu).
Im więcej ostrzy pomiarowych podłączymy, tym większy będzie procent pewności zarejestrowania źródła usterki w pamięci oscyloskopu cyfrowego, zwłaszcza jeżeli chodzi o usterkę o charakterze sporadycznym niewiadomego pochodzenia. Na zapisie oscyloskopu (oscylogramie) możemy się spodziewać w momencie sygnalizowania syndromu usterki wielu różnych reakcji, od spadku napięcia w sieci, przez usterki w synchronizacji, sensoryce, w cewkach niskiej jakości, czy w programie jednostki sterującej. Z praktycznych doświadczeń wiadomo, że nie da się w 100% przewidzieć, co możemy zobaczyć.
Wirtualny podręcznik diagnostyki nie zapoznaje czytelnika z tym, jak dokładnie działają poszczególne komponenty we wszystkich trybach (tego nie robi nawet producent, a często nawet nie można się tego od niego dowiedzieć), ale jak w przybliżeniu działają poszczególne komponenty w trybie podstawowym wobec syndromu usterki i to zawsze w ramach jego otoczenia! Tych informacji udziela czytelnikowi podręcznik wirtualny, jako uzupełnienie do instrukcji warsztatowych.
Przykład:
Indukcyjnego czujnika obrotów prawie żaden z producentów nie opisuje z punktu widzenia minimalnej amplitudy potrzebnej do pomyślnego startu. Jeżeli dojdzie do zanieczyszczenia lub do oddalenia czujnika od koła impulsowego , obniży się indukcyjna amplituda napięcia. Jednostka sterująca pracuje jednak na podstawie informacji, którą można określić jako nagłą zmianę biegunowości napięcia na jednym (lub obydwu) końcu (końcach) uzwojenia cewki czujnika magnetycznego.
Czujnik jest zbyt daleko od tarczy, na czujniku indukuje się mała amplituda (niecały 1V) a silnika nie można zapalić, lub silnik gaśnie przy ruszaniu. Amplitudy przy rozruchu silnika (a nawet minimalnych dopuszczalnych obrotów startowych) żaden z producentów nie definiuje, dlatego diagnostyk musi to określić sam, właśnie na podstawie informacji zawartych w wirtualnym podręczniku diagnostycznym.
Oscylogram z takiego samego typu silnika, gdzie nie ma problemu z uruchamianiem ani gaszeniem silnika. Sygnał z czujnika jednostki sterującej jest „akceptowany“. W naszym podręczniku będziemy nazywać go wzorcowym. Nie oznacza to, że tylko taki i żaden inny sygnał nie będzie akceptowany. Oznacza to jedynie, że amplituda o napięciu rzędu 5 – 10V jest w normalnych okolicznościach akceptowana przez jednostkę sterującą.
Na tym kończy się nasz krótki wstęp do diagnostyki równoległej. Będziemy jednak nadal współpracować ze spółką FCD i z pewnością w przyszłości przedstawimy Państwu kolejne ciekawe materiały o diagnostyce.
„
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą:
Regeneracja przekładni kierowniczych
Regeneracja turbosprężarek
Regeneracja pomp wtryskowych
Regeneracja pompowtryskiwaczy
Regeneracja wtryskiwaczy