Układ zmiennej geometrii całkowicie zastępuje zawór upustowy w turbosprężarce. W odróżnieniu od turbiny z zaworem upustowym w takiej turbosprężarce cały wydatek spalin wytwarzanych przez silnik trafia na łopatki turbiny, napędzając układ wirujący. Ciśnienie doładowania regulowane jest poprzez zmianę prędkości przepływu spalin trafiających na łopatki turbiny. Służy do tego dodatkowy element zamontowany w obudowie turbiny zwany kierownicą spalin. Odpowiednie ustawienie kątowe łopatek kierownicy spalin pozwala zwiększyć lub zmniejszyć energię z jaką spaliny trafiają na łopatki turbiny. Układ sterowany jest płynnie (bezstopniowo) pomiędzy dwoma skrajnymi położeniami:
A. Faza maksymalnego wzrostu ciśnienia doładowania – silnik pracuje z małą prędkością obrotową i niewielkim obciążeniem, wytwarzając strumień spalin o niedużej energii i prędkości przepływu.
W tym przypadku łopatki kierownicy spalin ustawiane są w położeniu „zamkniętym”, zmniejszając szczeliny (wymiar „X”) przez które przepływają spaliny zanim trafią na łopatki turbiny.
B. Faza maksymalnego ograniczenia ciśnienia doładowania – silnik pracuje z wysoką prędkością obrotową i dużym obciążeniem, wytwarzając strumień spalin o dużej energii i prędkości przepływu.
W tym przypadku łopatki kierownicy spalin ustawiane są w położeniu „otwartym”, zwiększając szczeliny (wymiar „X”) przez które przepływają spaliny zanim trafią na łopatki turbiny.
